سینمای نو > سرویس سینما    

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " و به نقل از روابط عمومی فیلم «یه وا» ، نشست نقد و بررسی فیلم «یه وا» با حضور کارگردان این فیلم آناهید آباد و همچنین سحر عصرآزاد منتقد سینما عصر روز گذشته یک شنبه 2 تیرماه همراه با نمایش فیلم در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

سحر عصر آزاد در ابتدای این نشست توصیه کرد که تماشاگران نسخه اصلی فیلم را هم ببینند و سپس درباره این فیلم بیان کرد:‌ تماشای فیلم «یه وا» تجربه خیلی خوبی بود چرا که بعد از مدت‌ها فیلمی را دیدیم که قصه مناسبی دارد. این فیلم حاصل زحمات و فعالیت های طولانی آناهید آباد در پشت صحنه فیلم‌ها و قرار گرفتن در کنار استادان بزرگ سینماست و سرانجام  پس از رفع موانع و مشکلات بسیار امکان ساخت آن فراهم شد.

آناهید آباد در ادامه به چگونگی ورودش به سینما به عنوان دستیار کارگردان های شناخته شده اشاره کرد و گفت: بعد از اتمام تحصیلاتم در رشته سینما، فکر کردم که فیلمسازی کار سختی است و باید واحدهای تجربی حرفه ای را هم بگذرانم و بنابراین با کار دستیاری شروع کردم.

وی با بیان این که موقعیت حرفه ای دستیاری کارگردان این امکان را ایجاد می کند که در کنار دوربین و جایی که آدم های اصلی فیلم حضور دارند، قرار بگیرید، بیان کرد: من قصد نداشتم که بیشتر از دو یا سه سال کار دستیاری کنم چون می خواستم بعد از تجربه اندوزی وارد فیلمسازی شوم اما این کار آسانی نبود. اولین پروانه ساخت فیلمم را نیز سال 74 گرفتم ولی امکان ساخت فیلم برایم فراهم نشد. ساخت فیلم دلخواه در هر جایی از دنیا از جمله در ایران بسیار دشوار است.

آباد در پاسخ به سوال سحر عصرآزاد درباره انتخاب یک قصه زنانه که متأثر از تجربیات و شرایط زندگی خود او بوده و تبدیل آن به یک موضوع جهانی توضیح داد: از زمان نگارش فیلمنامه به این فکر می کنم که مخاطبان در هر جای دنیا چگونه می توانند با آن ارتباط برقرار کنند. برای همین فیلمنامه را بارها با زاویه نگاه های مختلف بررسی کرده و سعی می کنم بر نقاط اشتراک انسانی آن تمرکز کنم تا برای هر مخاطبی قابل پذیرش باشد و آدم های تخیل من باعث همذات پنداری در مخاطبان شوند. برای فیلم «یه وا» هم به لایه های انسانی آن فکر کرده بودم و به تشابهاتی که همه انسان ها در زندگی دارند، پرداختم تا این آدم های فیلم، واقعی و قابل باور باشند. چون فکر می کنم نقاط تشابه انسانها در هر جای دنیا به مراتب بیشتر از تفاوتهایشان است.

وی با تأکید بر این که وجه انسانی فیلم «یه وا» بر وجه زنانه آن اولویت دارد، افزود: سعی کردم روی زیبایی انسانی زن تمرکز کنم.

سحر عصرآزاد نیز بیان کرد: اولین مواجهه ما با «یه وا» با وجه زنانه او نیست بلکه با وجه انسانی اوست، زنی قوی که مسئولیت مادرانگی و کاری را که مرتکب شده است، می پذیرد، نسبت به جامعه مسئولیت پذیر است و مسیر دشواری را طی می کند.

سحر عصر آزاد در ادامه با بیان این که فیلم سرشار از ظرافت ها و نکته سنجی های ای است که امروزه کمتر در فیلم های سینمایی ما دیده می شود، بیان کرد: همین نکته سنجی ها و ظرافت هاست که فیلم را باورپذیر و با تمام تلخی ذات قصه آن دوست داشتنی می کند.

آباد نیز اظهار کرد:  جزیی ترین ارکان فیلم برای گروه سازنده « یه وا» مهم بود. من  می خواستم فیلمی بسازم که به مدیوم سینما وفادار باشد. اگر کوچکترین چیزی در فیلم درست نباشد، تماشاگر آن را مستقیم یا غیر مستقیم می فهمد و بنابراین فکر می کنم اگر تماشاگر لطف کرده و به سینما آمده است، باید قصه ای را که روی پرده می بیند باورپذیر و جذاب باشد.

در ادامه این نشست که به پرسش و پاسخ مخاطبان اختصاص داشت، درباره سرنوشت «یه وا» و «آنا» پرسیده شد که آباد در پاسخ گفت: نمی دانم... دوربین ما تا همین بخش از زندگی این دو نفر را تصویر کرده است، «یه وا» تسلیم شد و معلوم نیست در دادگاه چه حکمی برای او صادر می شود و «آنا» به ایروان رفت و نمی دانیم چه سرنوشتی پیدا کرد. فیلم ها همه مقطعی از زندگی پرسوناژها هستند.

آناهید آباد در ادامه درباره چگونگی شکل گیری قصه «یه وا» اظهار کرد: می خواهم اعتراف کنم که خیلی سال قبل در سفری به یک روستای مرزی در زمان فیلمبرداری فیلم «یک داستان واقعی» به کارگردانی ابوالفضل جلیلی، ایده اصلی «یه وا» شکل گرفت. در آن روستا با پیرزنی 80 ساله آشنا شدم که بیش از 50 نوه و نتیجه داشت و در مصاحبتی که با او داشتم در حالی که چشمانش پر از اشک بود به من توصیه کرد که به آبروداری فکر نکن و هرگز بدون عشق ازدواج نکن و من حیرت زده مانده بودم که این زن 80 ساله همه عمر پشیمان زندگی کرده است و همین سرمایه من از آن سفر بود که تبدیل به ایده قصه «یه وا» شد. خیلی تلخ است که زنی تمام عمر با وام دهی به معیارها و تحمیل های جامعه و اطرافیان زندگی کرده است.

وی با اشاره به موضوع جهانی فیلم «یه وا» گفت: در همه جای دنیا زنانی هستند که با اجبار و اجحاف زندگی خود را تحمل می کنند و می توانند با قصه زندگی «یه وا» همذات پنداری کنند.

تماشاگر دیگری از تکرار زندگی «یه وا» در قالب زندگی «آنا» سوال پرسید که آباد پاسخ داد: «یه وا» ی آخر فیلم «یه وا»ی اول فیلم نیست، یه وا در طی فیلم مسیری را طی کرد، مثلاً یه وا در آخر فیلم حق انتخاب پیدا کرد و  این از دغدغه های من بود که انسان ها باید حق انتخاب داشته باشند، جامعه معیارها و تعریف های اخلاقی و اجتماعی را بر «یه وا» تحمیل کرده و او را از مسیر زندگی عادی خارج کرده بود.

سحر عصرآزاد در ادامه این نشست درباره لوکیشن فیلمبرداری این فیلم و اهمیت این فضا در فیلم پرسید و آباد پاسخ داد: روستا خودش یکی از پرسوناژهای اصلی فیلم و برای من مهم بود. این روستا وجود خارجی ندارد و حاصل 32 لوکیشن مختلف است. جغرافیایی این روستا که می بینید کاملاً انتزاعی است.