سینمای نو > سرویس فیلم های کوتاه و مستند     

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " و به نقل از روابط عمومی سازمان سینمایی حوزه هنری ، سلیمی نمین پس از تماشای «ارثیه پدری» گفت: من به سهم خودم از این کار ارزشمند تقدیر می‌کنم اما ما در خیلی از عرصه‌ها واکنشی عمل می‌کنیم که این واقعیت تلخی است. در سال‌های اخیر مستندات قوی به لحاظ تنوع تصویری در خارج از کشور تولید شده که طبیعتاً موجب تغییراتی در رویکردهای داخل کشور شده است؛ هرچند عدو سبب خیر شده اما نمی‌توان از این موضوع استقبال نکرد.

وی افزود: مشاهده یک اثر هنری ، نسل جدید را با واقعیت‌های تاریخ پیوند می‌زند. سند یک دارایی است و خیلی از اماکنی که این دارایی را دارند، فکر می‌کنند اگر در اختیار دیگران قرار بدهند، موضع قدرت را از دست خواهند داد.

مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران ادامه داد: اگر بتوانیم به خلوت‌های مراکز اسنادی داخلی دست پیدا کنیم، تاثیرگذار خواهد بود و غفلت از این مسئله می‌تواند زیان‌بار باشد. تاریخ خیزش ملت ایران علیه استبداد و استعمار، تاریخی طولانی است و مستندسازی‌ها نمی‌توانند در یک اثر به همه مسائل که گره ذهنی جامعه است، بپردازند.

یکی از ایرادات این مستند «ارثیه پدری» این است که است به همه رخدادهای دهه ۲۰ تا ۵۰ به صورت فشرده پرداخته است. من فکر می‌کنم این مستند می‌توانست به این پرسش که «آیا شاه عنصری ضعیف النفس بود؟» پاسخ دهد. اما تا پایان مستند شاهد پاسخ به این پرسش نبودیم.

سلیمی نمین تاکید کرد: شناخت روانشناسی محمدرضا پهلوی ارتباط زیادی با شناخت انقلاب اسلامی دارد که اگر در این مستند این موضوع ریشه‌یابی دقیق می‌شد، می‌توانستیم بفهمیم که آمریکا از کجا ضربه خورده است! اوج ارمغان محمدرضا پهلوی برای ایران «ارنست پرون» (صمیمی‌ترین دوست سوئیسی محمدرضا پهلوی) است!

وی افزود: برخی از مسائل را در این مستند نپسندیدم؛ به طور مثال رفراندوم دکتر مصدق! مسائل نهضت ملی با پهلوی‌ها قابل مقایسه نیست! در مسئله ملی شدن صنعت نفت ماهیت دربار روشن نشد که جا داشت این مستند در این زمینه بسیار تأکید داشته باشد. مصدق در جبهه خادمین مردم و پهلوی‌ها در جبهه خیانت ملت هستند که این مستند این موضوع را روشن نکرد.