سینمای نو >  سرویس فیلم های کوتاه و مستند

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو" و اعلام روابط عمومی جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، عزت‌الله پروازه کارگردان فیلم «گالین» در گفتگویی اظهار کرد: ما به شکل معمول به دنبال سوژه‌های جذاب هستیم؛ مثلاً به شخصیت‌هایی می‌پردازیم که کاریزماتیک هستند یا نکته‌ای در آن‌ها هست که شما را به خودش جذب می‌کند. ممکن است شکل ظاهری یا ویژگی‌های شخصیت شما را جذب کند، اما نکته‌ای که اهمیت دارد آن نوع ارتباط اولیه است که میان شما و سوژه‌تان رقم می‌خورد.

وی درباره چرایی انتخاب این سوژه برای شکل دادن به اثرش ادامه داد: وقتی فهمیدم زنی به اسم عصمت بقایی وجود دارد که از قضا اولین زن کارگر بازنشسته ایران است، این نکته برایم بسیار عجیب بود که این آدم، چرا در یک روستای متروکه زندگی می‌کند؟ فضایی که به نوعی خالی از سکنه است و کمترین امکانات برای یک زندگی را ندارد. این نگاه اولیه‌ای بود که مرا جذب چنین سوژه‌ای کرد و در ادامه یک کنجکاوی به همراه داشت.

این مستندساز افزود: این زن در دل روستایی زندگی می‌کند که خالی از سکنه است. در آن جا معدن غنی سرب و نقره وجود دارد و او حاضر نشده برخلاف دیگر اهالی، روستا را ترک کند. او هنوز از چراغ نفتی استفاده می‌کند. این شرایط شاید خواسته خودش باشد اما کاملا شرایط ابتدایی است. این‌ها نکاتی بود که موجب می‌شد من به سوژه نزدیک شوم.

پروازه درباره‌ی دیگر عناصر فیلم خود توضیح داد: من روی عناصر محیط نیز بسیار تاکید دارم، مثلا خانم بقایی عروسکی به اسم «ماشاالله» داشت که شب‌ها با این عروسک درد دل می‌کرد و در بقل خود او را می‌خواباند و البته نشانه‌هایی دیگر مانند آویزان‌کردن استخوان از در خانه. همه این تصاویر در محیط نشان‌دهنده یک نوع تضاد است. این شرایط زیستی و حضور خانم بقایی در کنار معدن خودش بسیار جذاب است، معدنی که می‌تواند شهری را نجات بدهد اما حالا می‌بینیم که آن شهر خالی از سکنه است. خوب برای من این سوال‌ها پیش آمد که چرا این آدم‌ها رفته‌اند و چرا این زن دارد در این روستا زندگی می‌کند؟

وی ادامه داد: من نمی‌خواستم یک پرتره از این زن بسازم. قصد داشتم جور دیگری قصه‌ام را روایت کنم تا تکراری نباشد. بنابراین در وهله نخست ساختار فیلم خود را بر اساس داده‌‎های محیط رقم زدم و در ادامه چند داستان را به شکل موازی کنار هم پیش بردم.

پروازه در انتها گفت: ساختار فیلم خود را ساختاری مینیمال می‌بینم. یک چالش برای پیرزن در نظر داشتم و آن هم تنهایی او بود. تنهایی که به عقیده من تنهایی انسان است. فیلم در نهایت جبر و اختیار، اضطراب و تنهایی انسان را نمایان می‌کند.