سینمای نو > سرویس فیلم های کوتاه و مستند
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو" و اعلام روابط عمومی جشنواره بینالمللی سینماحقیقت، طالبی که اثرش پس از جشنواره بینالمللی «ایدفا»، در «سینماحقیقت» هم مورد استقبال قرار گرفت و به جشنواره فیلم «فجر» هم راه یافت، در گفتگویی اظهار کرد: اگر چه از لحاظ کیفیت برگزاری، جشنواره «ایدفا» و «سینماحقیقت» با یکدیگر تفاوت چندانی ندارند، اما به اعتقاد من «ایدفا» جشنوارهای است که بصورت آکادمیک برگزار میشود. این جشنواره شاکلهی گستردهتری دارد؛ شکل مهمانان آن متفاوت است و البته یکی از امتیازهای آن توجه به بازار فیلم است.
این مستندساز ادامه داد: در فستیوال «ایدفا» بیش از 2 هزار مهمان ویژه دعوت میشوند که همگی نمایندگان شبکههای تلویزیونی، فستیوالهای معتبر و شرکتهای فیلمسازی هستند. با حضور این افراد قطعاً هر فیلمی که در این جشنواره راه پیدا کند به شکل بهتری عرضه میشود و نتایج بهتری برای آن به دست میآید.
طالبی اظهار کرد: علیرغم تلاش و پیگیریهای مسئولان برگزاری سینماحقیقت، بخش مارکت که مبحث مهمی در هر جشنواره است، در ایران بیشتر به شکل ورکشاپ برگزار میشود که من فکر میکنم کاربرد چندانی ندارد. ما حتی خریداران تلویزیونی داخلی هم نداریم که در این بخش جشنواره حضور پیدا کنند.
وی درک تفاوت اهمیت آرای تماشاگران در دو جشنواره ایدفا و سینماحقیقت را منوط بر درک تفاوت در شیوه برگزاری آنها دانست و توضیح داد: اگرچه در ایدفا هم مانند جشنواره سینماحقیقت همه سالنها پُر هستند، اما آنجا بیش از 10 فیلم در هر بخش مسابقه نیست. در سینماحقیقت گاهی 20 فیلم در بخش مسابقه وجود دارد که این موضوع، جدول زمانبندی را دچار مشکل میکند. در ایدفا به دلیل آن که بلیت فروشی صورت میگیرد، تماشاگران با آگاهی قبلی دست به انتخاب میزنند. این نشان میدهد که آنها با نگاهی از پیش تربیت شده به سینما میآیند. من قصد ندارم تماشاگر ایرانی را زیر سوال ببرم اما وقتی تماشای مستند در ایران رایگان است، هر کسی میتواند به تماشای فیلم بیاید.
این مستندساز گفت: کسی که رایگان به تماشای فیلم مینشیند، خیلی راحت سالن سینما را ترک میکند، اما آن فردی که بابت فیلم هزینه کرده است تا انتهای یک فیلم را به تماشا مینشیند و برای تماشای فیلم کمی بیشتر پرسوجو میکند. در حقیقت تماشاگران در خارج از ایران باری به هر جهت وارد سالن سینما نمیشوند و این مسئله در تفاوت و اهمیت آراء تماشاگران اهمیت دارد.
طالبی افزود: برخورد ما با فیلم مستند در ایران چه از سوی مخاطب، چه از سوی فیلمساز و چه از سوی برگزارکننده، اگرچه سر و شکلی حرفهای دارد اما در بطن خود از یک فضای صمیمیت و دوستی تغذیه میشود. امروزه جهان نگاهی اقتصادی به فیلم مستند دارد، اما در ایران ما هنوز به مستند به چشم کار دلی یا جهادی مینگریم.
وی تاکید کرد: نه تنها مخاطب که نگرش داوران و علاقمندان مستند در ایران و خارج از ایران هم فرق میکند. من سوالی دارم که همواره از خود و دیگران میپرسم؛ این که چرا فیلمهای مستندی که در داخل ایران موفق هستند و جایزه میگیرند، در عرصه بینالمللی موفقیت چندانی به دست نمیآورند؟
کارگردان مستند«دلبند» ادامه داد: من معتقدم در جشنواره حقیقت فیلمهایی باید انتخاب و اکران شود که از یک نگرش جهانی برخوردار باشد. متاسفانه بیشتر فیلمهای مستند ما فیلمهایی درون سرزمینی هستند. فیلمهایی که مسائل معاصر جهانی را با زبانی بومی به تصویر نمیکشند و کیفیت زبان جهانی را دارا نیستند. امروز مسائلی وجود دارد که برای مخاطب جهانی مهم است و آنها میخواهد تصویر تازهای از ایران را تماشا کند.
طالبی در انتها گفت: من معتقدم برای یک کارگردان تنها ساخت یک فیلم کافی نیست. ارتباط با یک تهیهکننده یا پخشکننده حرفهای که بتواند مشاورههایی را با شما در میان بگذارد بسیار اهمیت دارد. در میان گذاشتن مسائل فیلم «دلبند» از مرحله ایده تا اجرا با تهیهکننده فیلم، یکی از برگهای برنده این فیلم بود و در آینده قطعاً اتفاقات بهتری برای آن رخ میدهد.
گفتنی است: مستند «دلبند» پس از نمایش در جشنواره بینالمللی سینماحقیقت و کسب جایزه ویژه شبکه مستند، در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر روی پرده خواهد رفت.