جمعه ١٠ فروردين ١٤٠٣

آخرین اخبار :



  چاپ        ارسال به دوست

در نشست تبادل تجربه دانشکده سینما تئاتر مطرح شد:

سوژه باید خود را جزئی از فیلم بداند

سینمای نو > سرویس فیلم های کوتاه و مستند

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " و به نقل از ستاد خبری سیزدهمین جشنواره بین المللی سینماحقیقت، اولین جلسه نشست سیزدهمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت ، دوشنبه 18 آذر در سالن فلاحت پور دانشکده سینما تئاتر برگزار شد.

در این نشست که با حضور آزاده موسوی کارگردان مستند در جستجوی فریده، حسام اسلامی تهیه کننده و کارگردان مستند و مسعود سفلایی مدیرگروه دانشکده سینما تئاتر برگزار شد، جشنواره سینماحقیقت به عنوان مهم ترین جشنواره مستند ایران مورد بررسی قرار گرفت.

سفلایی در ابتدا گفت: این جشنواره امسال برای اولین بار اکران دانشگاهی پیدا کرده و این مسئله بسیار حائز اهمیت و موجب خرسندی است.

وی ادامه داد: امروز در خدمت دانشجویان سابق دانشکده سینما تئاتر هستیم که از مستندسازان برجسته کشور محسوب می شوند. خانم آزاده موسوی فیلم ساز و دوست خوب ما که مستندشان «در جستجوی فریده» برای اولین بار در تاریخ سینمای ایران برای اسکار انتخاب شده است و حسام اسلامی تهیه کننده و کارگردان فیلم «رزم آرا» که آن هم از فیلم های موفق سینمای مستند است.

مستندهای واقعی متمایز از مستندهای تلویزیونی اند

در ادامه موسوی درباره فیلم «در جستجوی فریده» توضیح داد: من درباره چیزی که می‌توانم و اعتقاد دارم صحبت می کنم، چراکه ژانرهای مختلف بایکدیگر فرق های اساسی دارند و چیزی که من آن را دوست دارم مستند یا فیلم های دراماتیک شخصیت محور است.

او ادامه داد: سینما، سینماست و به نظرم فرقی نمی‌کند مستند یا داستانی باشد. اگر تعریف این است که فیلم سینمایی می خواهیم بسازیم که مردم دوستش داشته باشند و برای تماشای آن بلیط تهیه کنند، باید با مستندهای تلویزیونی فرق داشته باشد. فرق مستند با فیلم داستانی بیشتر در به کارگیری کاراکترهای های واقعی در مستند است.

این کارگردان خاطر نشان کرد: در این نوع مستند مهمترین مرحله، انتخاب سوژه است که به نظر من پنجاه درصد کار را شکل می‌دهد اما در فیلم سینمایی دراماتیک احتیاج به خط درام درستی داریم و سوژه ما باید انگیزه و مانع داشته باشد. البته پیدا کردن سوژه ای که انگیزه و مانع داشته باشد در سینمای مستند هم امکان پذیر است، ضمن این که فقط اتفاق ها واقعی هستند و ما با انتخاب فرم صحیح به این واقعیت نزدیک می‌شویم.

وی در ادامه ابراز امیدواری کرد شرایط اکران عمومی برای مستند ایجاد شود.

چه انگیزه هایی در ساخت مستند اجتماعی وجود دارد؟

پس از صحبت های آزاده موسوی، مسعود سفلایی از حسام اسلامی پرسید که چرا مستند اجتماعی را برای عمده فعالیت های مستندسازی خود انتخاب کرده و چرا سراغ یک موضوع تاریخی صرف در اثرش نرفته است؟

اسلامی در پاسخ گفت: به هرحال ما راجع به قصه صحبت می‌کنیم و فعلی که استفاده می‌کنیم فعل گذشته و یا حال است و در موارد معدودی فعل آینده که البته در خارج از کشور به فعل سوم توجه بیشتری می شود.

 وی افزود: برای من قصه ای که در زمان حال روایت می‌شود جذاب تر است و ترجیح می‌دهم قصه در مقابل دوربین من رخ بدهد. مستند تاریخی به وضوح در مورد گذشته است اما قصه های زمان اکنون نامعلوم هستند و می توان از تمام ابزار قصه گویی در آن ها استفاده کرد.

آزاده موسوی در ادامه صحبت های حسام اسلامی اضافه کرد: نکته خیلی خوبی مطرح شد؛ زیرا بسیار گفته می‌شود زندگی یک نفر پر از اتفاقات جالب است درحالیکه او دارد خیلی عادی زندگی می‌کند و اگر بخواهیم زندگی او را بسازیم به ناچار باید از نریشن یا فلش بک هایی استفاده کنیم که به گذشته زندگی اش مربوط است.

آزاده موسوی در ادامه درباره پرداختن به زندگی فریده در فیلم اش توضیح داد: در تماس اول ما با فریده، متوجه شدیم بخش عمده کار طی شده و آن همراه شدن با این کاراکتر است.

حسام اسلامی نیز درباره روند همراهی با سوژه در آثار مستندش ادامه داد: برای من خیلی مهم است که شخص را دوست داشته باشم، چراکه در مستندسازی زندگی کردن و همراهی با شخصیت مورد نظر ممکن است سال ها طول بکشد و این دوست داشتن خیلی مهم است. معمولا به سمت آدم هایی جذب می‌شویم که با ما اشتراکاتی دارند و این می‌تواند پنهان یا مشخص باشد.

وی خاطر نشان کرد: برای فیلم «متهمین دایره بیستم» چند سال با گروه بزهکار نوجوان همراه بودم و به مرور متوجه شدم چقدر من در نوجوانی ام به این شخصیت ها نزدیک بوده ام. همچنین لذت بردن از پروسه تولید بسیار مهم است. در فیلم سازی اجتماعی این لذت معاشرت است.

موسوی نیز با اشاره به اهمیت همراهی فیلمساز با سوژه گفت: سوژه باید فکر کند در حال ساخت فیلم با کارگردان است و جزیی از ماجرا است و نه فقط بازیگر. این کار ظرافتی دارد که باید رعایت شود؛ یک نوع ظرافت حساس و دقیق در مستند سازی اجتماعی نیاز هست که باید همه چیز را در حد متعادل نگه‌داریم. صرف زمان با کاراکتر هم بسیار مهم است.

سفلایی در ادامه پرسید: در مستند اجتماعی اکثرا مشکل فوبیای دوربین برای سوژه وجود دارد.شما در کارهای خود با این مشکل مواجه بوده‌اید؟

موسوی در پاسخ به این پرسش گفت: کار گروهی در مستند بسیار مهم است و نکته اصلی در دیده نشدن عوامل آن است. برای مثال بعضی جاها این فیلمبردار است که تصمیم می‌گیرد چگونه عمل کند. به نظر من فیلمبردار داستانی با مستند تفاوت دارد. تعامل میان فیلم‌بردار و کارگردان بسیار مهم است و اینکه تجربه من نشان داده استفاده از دو دوربین در خیلی صحنه ها کمک کننده است.

سفلایی خطاب به حسام اسلامی در ادامه گفت: در «متهمین دایره بیستم» ما از رویکرد دوربین پنهان استفاده می کنیم و گویی اصلا دوربینی وجود ندارد. در این مستند فضا کاملا واقعی است. این پذیرش از سمت مخاطب چگونه صورت می‌گیرد؟

موانع سوژه در مقابل دوربین

حسام اسلامی در این باره گفت: در مورد راحتی شخصیت در مقابل دوربین دو مانع وجود دارد؛ اول ترس از دوربین و مورد بعدی سابقه قرارگیری آنها مقابل دوربین و تصور آنها از تصویر و ژستی که در ذهنشان ثبت شده است. در مورد این فیلم من چندماه اول صرف ایجاد حس اطمینان و از بین بردن ترس دوربین شد.

موسوی نیز در این باره خاطر نشان کرد: نکته مهم داشتن مشاور خوب برای هر فیلم است. بسیاری از فیلم‌ها هستند که در مشاهده آنها متوجه می‌شویم اگر کارگردان فلان کار را کرده و یا نکرده بود فیلم بهتر می‌شد. نکته مهم دیگر این است که مستند فیلم‌نامه دارد ولی تفاوت آن با فیلم داستانی این است که در مستند فیلم‌نامه از زمان تحقیق و پژوهش و تا آخرین مرحله تدوین وجود دارد و آنجاست که تمام می‌شود.

سفلایی ضمن اشاره به اهمیت جذب سرمایه در مستندسازی از کارگردانان پرسید: از آنجایی که در مستندها شاید به طور کامل داستان و روند آن مشخص نباشد، مجاب کردن تهیه کننده چطور اتفاق می افتد؟

اسلامی در پاسخ گفت: در مستند چند راه برای یافتن سرمایه وجود دارد اول فاندهای بین المللی است و دوم شبکه های تلویزیونی. در مورد مستندهای اجتماعی تهیه کنندگان شبکه های تلویزیونی دیرتر وارد کار می‌شوند. در ایران این مورد کمتر است، چراکه ملاحظلات بسیاری در این موارد وجود دارد.

آزاده موسوی درباره موضوع راهکارهای جذب سرمایه ادامه داد: جلسات پیچینگ به عنوان منبعی خوب برای یافتن سرمایه مستندسازی هستند. پیچینگ به هر جلسه‌ای که برای متقاعد کردن جذب سرمایه‌گذار هست گفته می‌شود. در مورد فیلم «در جستجوی فریده» ما از روش حامی مردمی استفاده کردیم و تجربه بسیار خوبی در این زمینه بود.

ادامه این نشست به پرسش و پاسخ دانشجویان اختصاص یافت.



١٢:٥٥ - سه شنبه ١٩ آذر ١٣٩٨    /    شماره : ٨٢١٥٦    /    تعداد نمایش : ١٤٤







سینمای ایران در گذر تاریخ



فیلم و صدا

سایر رسانه ها

تبلیغات

برگزیده ها

دارای مجوز شماره 89.25738

از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی


پیوندها

سینمای نو را دنبال کنید

کلیه حقوق این سایت برای سینمای نو محفوظ و استفاده از مطالب آن با ذکر کامل نام منبع مجاز است