سینمای نو > سرویس سینما   

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " ، چاتلین این جلسه را با سوالی از حاضران شروع کرد و از آنها پرسید: کدام یک از شما هرگز در یک فستیوال شرکت نکرده است؟

او سپس گفت: در دنیا ده تا 15 هزار جشنواره وجود دارد که هر 15 روز یکبار در حال برگزاری است. شما باید براساس فیلمتان، جشنواره ها را انتخاب کنید اما پیشنهاد من به شما این است که در جشنواره های مهم و معتبر شرکت کنید. شما باید اساسا بدانید که چه جشنواره ای مناسب حال شما از نظر بودجه و درآمد مالی است. چون حضور در هر کدام از این جشنواره ها برای شما هزینه ای دارد. برای مثال در جشنواره بین المللی فیلم کن،  شما باید برای ورود 100 یورو بپردازید.

چاتلین ادامه داد: اما دقت کنید، مثلا آمار نشان می دهد در سه دوره قبلی جشنواره کن حدود سه هزار فیلم شرکت داشتند، چه کسی می تواند 3 هزار فیلم ببیند؟ آنهم در شرایطی که باید برای حضورتان پول پرداخت کنید. بنابراین توصیه ام به شما این نیست که حتما برای حضور در کن اقدام کنید. کن حصارگاه بالایی دارد و احتمال این که شما رد شوید زیاد است. هر چند که حضورتان در بازار این جشنواره می تواند باعث دیده شدن فیلمتان توسط پخش کننده ها و تولید کننده ها شود. هر جشنواره ای معیار خودش را دارد.

احسان گودرزی، دیگر کارشناس این کارگاه با اشاره به این که برای حضور در مجامع بین المللی فیلمسازان به نسخه بازبینی نیاز دارند گفت: شما باید این نسخه را در سایت هایی همچون ویمو به اشتراک بگذارید و در اختیار توزیع کننده قرار بدهید. اما برای اکران به نسخه بلوری یا دی سی پی نیاز دارید که برای شما هزینه خواهد داشت.

 اما محمد اطبایی  پخش کننده ایرانی و کارشناس حوزه پخش در ادامه صحبت های چاتلین و در پاسخ به سوال یکی از حاضران در خصوص راهنمایی بیشتر درباره حضور در جشنواره ها گفت: شرایط ما مقداری با باقی جهان متفاوت است. استعدادهای غریبی در این کشور وجود دارد و تعداد زیادی از فیلمسازانی که مشتاق هستند فیلم شان در جشنواره ها به فروش برسد، نیز حاضر می شوند. این را یک حق  شهروندی می دانم. اما ما باید حرفه ای و با مختصات و شرایطی  که هر فیلمی دارد آن را به خارج ارسال کنیم.

او با بیان این که به دلیل شرایط اجتماعی و سیاسی فیلمسازان علاقمند به حضور در جشنواره های خارجی هستند افزود: در سال 2015 ، 28 کشور اتحادیه اروپا هزار و صد فیلم بلند سینمایی داشتند که فقط ده درصد از آنها در خارج از قاره اروپا به نمایش درآمد. حتی از تولیدات آمریکایی که به 700 فیلم می رسند تنها 15 درصد از آنها به بازار فروش جهانی راه پیدا می کنند. در مورد بالیوود هم همینطور است و 5 درصد تولیداتشان در خارج از هندوستان اکران می شود. اما در کشور ما، در سال 2016 که 120 فیلم تولید کرده بودیم، 60 فیلم حداقل یک حضور بین المللی داشتند. یعنی چیزی حدود 50 درصد!

اطبایی افزود: سینماگران جوان ایرانی مایل هستند به سرعت آثارشان دیده شود. اگر فیلمی قرار است در بازار بین المللی به فروش برسد یا حضور داشته باشد، فقط و فقط باید پخش کننده بین المللی داشته باشد. و این کار بسیار طاقت فرسا است. یک پخش کننده باید سینما را بشناسد و ارتباطات گسترده  داشته باشد. این شغل فراتر از دانستن زبان انگلیسی است. شغلی است که به صبوری بسیاری نیاز دارد و سبب دیده شدن فیلمساز می گردد.