سینمای نو > سرویس سینما

فرزانه شکوریان    

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " ، کارگاه فیلمبرداری فیلیپ راس در بخش دانشگاهی سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر ، صبح امروز چهارشنبه 5 اردیبهشت با حضور محمد آلادپوش، فریال بهزاد، غلامرضا آزادی و علی لقمانی در دانشگاه سوره برگزار شد.

فیلیپ راس در ابتدای کارگاه از دانشجویان دانشگاه سوره پرسید که چند نفر از آنها دوست دارند تهیه‌کننده، کارگردان، مدیر فیلمبرداری، تدوینگر، طراح لباس یا صحنه شوند و چه کسی دوست دارد کار خاصی در زمینه سینما انجام دهد.

راس پس از آن گفت: امروز در مورد مثلث خلاق و جذاب کارگردان، بازیگر و فیلمبردار صحبت می کنیم البته نقش تدوینگر هم بسیار مهم است.

وی ادامه داد: اگر این ورک شاپ سینمایی برای شما جذاب است در روزهای آتی در ورک شاپ هایی که در سینما فلسطین برگزار می‌شود، شرکت کنید. من در زمان تحصیل تجربه های زیادی کسب کردم و فردا در سینما فلسطین درباره تجربه کار تیمی صحبت خواهم کرد.

این مدیر فیلمبرداری با اشاره به اینکه فیلم های تبلیغاتی و مستند زیادی را کارگردانی کرده است، گفت: پس از کسب تجربه در ساخت فیلم تبلیغاتی و مستند وقتی که شروع به کارگردانی فیلم سینمایی کردم فهمیدم باید رابطه خوبی با بازیگران داشته باشم. برای کارگردانی باید نویسنده خوبی هم بود به همین دلیل من به عشق کودکی‌ام، فیلمبرداری روی آوردم. در فیلمبرداری باید قدم به قدم پیش رفت و فیلمبردار باید بداند دوربین را چطور می تواند به بازیگر نزدیک کند.

وی ادامه داد: برای من مهم است که چگونه می توان رابطه بین کارگردان، بازیگر و مدیر فیلمبرداری را بیشتر کرد. من یک دوست فیلمبردار پرتغالی دارم که به جای بازیگر می ایستد تا ببیند آیا جای بازیگر در سکانسی که می خواهد بازی کند درست است یا نه. ما باید اطلاعاتمان را درباره موضوع و داستانی که قرار است به فیلم تبدیل شود بالا برده و در مورد آن تحقیق کنیم. همه کارگردان ها از استوری برد استفاده نمی کنند اما من ترجیحم این است که حتی درباره فیلمبرداری هم تصاویری از آنچه که می خواهم تصویرش را بگیرم، داشته باشم.

این مستندساز فرانسوی ضمن بیان اینکه بیش از هر چیز به ساخت فیلم مستند علاقه دارد، گفت: هر کارگردانی یک روشی برای کار دارد. خط نگاه ها در فیلم توسط کارگردان تعیین می شود زاویه نگاه ها در فیلم می تواند بیانگر بسیاری از مسایل باشد، گاهی نگاه ها عشق و گاهی خبردار بودن از آینده را به ما نشان می دهد. وقتی کارگردان به بازیگر زاویه نگاهش را توضیح می دهد فیلمبردار باید بتواند این جهت نگاه را به درستی به نمایش در بیاورد.

وی با اشاره به اینکه کارگاه هایش بیشتر همراه با کارگردان و بازیگران برگزار می شود، گفت: وقتی می خواهید خط نگاه را ترسیم کنید، باید دقت زیادی داشته باشید. بازیگران باید اطلاعات خوبی در مورد لنز و دوربین داشته باشند. وقتی بازیگر لنز را بشناسد، قدرت تصویری فیلم بالا خواهد رفت.

راس عنوان کرد: من با توجه به فیلم های ایرانی که دیدم و دوستانی که دارم می دانم رابطه بین فیلمبردار و بازیگر و کارگردان در ایران رابطه خوبی است.

وی افزود: زمان تمرین بازیگران، فیلمبردار باید ساکت باشد و به دیالوگ ها گوش دهد. باید لوکیشن ها را شناخت و تصور کرد و بعد فیلمبرداری را انجام داد. باید بدانیم که سه پایه دوربین خود را در کجای صحنه قرار دهیم تا بتوانیم بهترین تصاویر را بگیریم.

در ادامه علی لقمانی فیلمبردار ایرانی گفت: هر لنزی زیبایی شناسی خاص خود را دارد و باید بتوانیم برای فیلمبرداری درست از لنزهای مختلف استفاده کنیم. دنیای دیجیتال به فیلمبرداری کمک زیادی کرده اما برخی فقط از فن آوری استفاده می کنند و زیبایی شناسی ندارند. برای ساخت فیلم حتما نباید نور طبیعی داشت و من به عنوان فیلمبردار باید بتوانم از امکانات استفاده کرده و تصویر دلخواهم را بگیرم.

پس از آن فیلیپ راس در پاسخ به پرسش یکی از دانشجویان که پرسید بازیگر چطور باید خود را با فیلمبردار هماهنگ کند، گفت: فیلمبردار و بازیگر باید شغل خود را بدانند و از طرفی به ضلع سوم مثلث یعنی کارگردان اعتماد کنند. من در مورد نقش با بازیگران صحبت نمی کنم و فقط خط نگاه ها را به آنها می گویم.

وی افزود: در جوانی اشتباه هایی داشتم و به خاطر اینکه نمی دانستم باید از چه زاویه ای فیلمبرداری کنم، مجبور بودم به بازیگر بگویم کار خارق العاده ای انجام دهد. در گذشته بازیگرانی بودند که فیلمبردار مختص به خود داشتند اما اکنون دوره این حرف ها گذشته و کارگردان تعیین کننده است که با چه کسی به عنوان فیلمبردار کار می کند. فیلمبرداری مستند بسیار مهم است و فیلمبردارهای بزرگی از سینمای مستند به سینمای داستانی آمده و موفق هم بوده اند.

این فیلمبردار فرانسوی بیان کرد: من در ورک شاپ ها با بازیگران صحبت می کنم که خط نگاه دوربین را بیاموزند. بازیگر باید محدوده لنز و دوربین را بشناسد و در محدوده آن حرکت کند. باید برای بازیگر توضیح داد که از چه لنزی در صحنه ها استفاده می شود. بزرگ ترین مشکل در سینما فقدان ارتباطات است، حرف سینما یک حرف است اما نوع برداشت هر کس با دیگری تفاوت دارد. من ترجیح می دهم که وقت زیادی را با کارگردان و بازیگر و تهیه کننده صحبت کنم تا به زبان مشترکی برسیم.