سینمای نو > سرویس سینما    

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " و به نقل از ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر ، عباس گنجوی نامی آشنا در سینمای ایران است، هنرمندی که سال‌هاست در حوزه تدوین مشغول به فعالیت است و نقشی موثر در تولید آثار ماندگار سینما داشته است.

سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر بنا دارد تا بزرگداشتی برای پنج چهره باسابقه سینمای ایران برگزار کند و گنجوی یکی از چهره‌هایی است که در جشنواره فجر امسال به پاس سال‌ها فعالیت در سینما مورد تجلیل قرار می‌گیرند.

مراسم بزرگداشت بهانه‌ای است برای گفت و گو با این سینماگر مطرح.

انتخابی که بسیار سخت است

همواره انتخاب ماندگارترین اثر هنری برای هنرمندان بسیار دشوار است، عباس گنجوی ماندگارترین فعالیتش در سینما را اینطور توصیف کرد: «راستش را بخواهید نمی‌دانم، به نظرم آن‌هایی که آثار را می‌بینند باید بگویند که در ذهنشان مانده است یا خیر؟ خوب بوده است یا نه؟ من طبیعتا کاری را که انجام می‌دهم دوست دارم ولی این که کدام یک ماندگارتر هست را نمی‌توانم بگویم.»

سخت‌ترین و راحت‌ترین‌های سینما

سینماگران همواره همکاری با برخی کارگردانان را راحت و برخی را سخت می‌دانند، این مسئله نیازمند کسب تجربه و سال‌ها سابقه کار در حوزه سینما و همکاری‌های متعدد است.

گنجوی در پاسخ به این پرسش که سخت‌ترین کارگردان ایرانی که با او همکاری کرده، چه کسی بوده است، توضیح داد: «راستش را بخواهم بگویم سخت‌ترین کارگردانی که با او کار کردم خودم هستم زیرا که خودم بیشتر از هرکسی به خودم سخت می‌گیرم، چرایی آن را نمی‌دانم اما دلم می‌خواهد از کاری که انجام می‌دهم راضی باشم. با وجود آنکه هنوز هم رضایت کامل را ندارم.»

او درباره راحت‌ترین کارگردانی که با او همکاری داشته است نیز بیان کرد: «همکاری با هیچ کارگردانی راحت نیست، هر کسی نقطه نظر خاص خود را دارد و رو به رو شدن با آن نقطه نظرات و چگونگی انجام آن‌ها راحتی ندارد مگر این که آن‌ها را گوش نکرده و از آن‌ها گذر کرد. این که چطور بتوانیم از راش‌ها، ترکیبی را دربیاوریم که خودمان و تماشاگران سینما از آن رضایت داشته باشیم اهمیت دارد.»

فناوری دیجیتال و مسئله کنار آمدن با آن

با پیشرفت تکنولوژی سینما نیز آرام آرام از شکل سنتی خود فاصله گرفته و به دنیای دیجیتال ورود کرد، سینمای ایران نیز از این قاعده مستثنی نبود و با شرایط و امکاناتی که داشت توانست به این دنیا وارد شود.

گنجوی که خود برآمده از سینمای گذشته است، درباره دیجیتالی شدن امور فنی در سینما گفت: «هیچ وقت نتوانستم با فناوری دیجیتال کنار بیایم، البته با بسیاری از فناوری‌های جدید مانند صدای دالبی نیز نمی‌توانم کنار بیایم. به نظرم هیچ چیز زندگی این قدر شسته رفته نیست و دلم می‌خواهد صدایی که گوش می‌کنم ویژگی‌های فضا را نیز با خود داشته باشد ولی امروزه این طور نیست.»

او ادامه داد: «من حتی دوربین معمولی دیجیتال نیز دوست ندارم، همه چیز باید در اختیار خودم باشد و خودم تصمیم بگیرم چه کار کنم. نه، فکر نمی‌کنم هیچ وقت با دیجیتال کنار بیایم.»

هیچ وقت به سیمرغ فکر نمی‌کنم

دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر برای برخی از فعالان حوزه سینما دغدغه بوده است و برای برخی هم نه. گنجوی درباره این که دریافت این جایزه برایش دغدغه بوده یا خیر و این که جایزه سیمرغی بوده است که به نظرش باید دریافت می‌کرده ولی این اتفاق نیفتاده است، گفت: «شاید باور نکنید اما هیچ زمانی برایم مهم نبوده است و هیچ وقت به آن فکر نمی‌کنم. مهم تماشاچی است که فیلم من را می‌بیند و درباره آن حرف می‌زند. خیلی از اوقات پس از نمایش فیلم در خروجی‌های سالن می‌ایستم تا ببینم تماشاگران درباره اثر چه می‌گویند. دریافت سیمرغ ممکن است که شکل خوبی داشته باشد، اما هیچ وقت به آن فکر نکردم.»

اهمیت ارتباط‌گیری تماشاچی با فیلم در تدوین

تدوینگران سینما گاهی اوقات سکانس‌هایی برایشان بسیار تاثیرگذار بوده است و همواره آن را در گوشه ذهن خود به یادگار می‌سپارند، گنجوی درباره تاثیرگذارترین و بهترین سکانسی که در جشنواره فجر دیده یا خودش تدوین کرده است، گفت: «واقعیتش را بخواهید نمی‌دانم، وقتی در یک قصه پیش می‌رویم، نوسانی که در آن وجود دارد و تعریفی که سعی می‌کنیم برای آن پیدا کنیم تا تماشاچی با آن ارتباط برقرار کند مهم است. حال چه سکانسی مهم است و نیست را واقعا نمی‌دانم، خود تماشاچی تصمیم می‌گیرد که چه بخشی از فیلم روی او تاثیر گذاشته یا نگذاشته است.»

این هنرمند در مورد این که کارگردانی بوده است که علاقه‌مند باشد با او همکاری داشته باشد ولی این اتفاق میسر نشده است، بیان کرد: «نه کارگردانی نبوده است، گاهی اوقات از کارگردانی خوش‌مان می‌آید و ترجیح می‌دهیم قصه او را با فیلم‌های خودش ببینیم نه با نگاه خودمان و کاری که روی آن انجام می‌دهیم. به نظرم این مسئله تاثیرپذیری بیشتری برای امثال من دارد.»

آرزویی برای سینمای ایران

این تدوینگر بهترین آرزویش برای سینمای ایران را این طور مطرح کرد: «بهترین آرزوی من برای سینمای حال حاضر این است که به ما نگویند چه بسازیم، بگذارند خودمان بسازیم. آن وقت می‌بینیم که چه سینمای خوبی می‌توانیم داشته باشیم.»