سینمای نو > سرویس سینما> فرزانه شکوریان    

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو "، نشست مطبوعاتی چهارمین روز از سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر با حضور آندرئا پاللائورو نویسنده و فیلمساز ایتالیایی عصر یکشنبه 1 اردیبهشت در گذر اجتماعات پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.

وی در ابتدای این نشست با اشاره به تجربه‌هایش در عرصه فیلمسازی و این که آیا پرداختن به کاراکترهای زن در فیلم‌هایش برای او به عنوان یک مرد چالش برانگیز است یا نه، بیان کرد: این پرداخت سینمایی چالش‌هایی دارد، اما بیشتر از پرداختن به کاراکترهای مرد در سینما نیست، زیرا من از کودکی تاکنون با زنان بسیاری در اطرافم از جمله مادرم سر و کار داشته‌ام و این شخصیت‌ها همیشه برایم الهام‌بخش بوده‌اند و در چند سال اخیر پرداختن به آنها برایم جالب‌تر و ویژه‌تر است.

مقایسه فیلم‌هایم با کارگردان مطرح دنیا را می‌پذیرم

پاللائورو درباره مقایسه کارهایش با آثار فیلمسازان مطرح دنیا بیان کرد: برای من باعث افتخار است با فیلمسازانی نظیر میکل آنجلو آنتونیونی مقایسه شوم. اگرچه من در فیلمسازی روش خودم را دارم اما قابل درک است که منتقدان به دنبال پیدا کردن شباهت‌هایی بین آثار کارگردانان مختلف باشند. بنابراین مقایسه فیلم‌هایم با کارگردانان مطرح برایم چیز عجیبی نیست و  فکر می‌کنم برای مردم هم عجیب به نظر نرسد.

وی درباره قیاس فیلم «مده‌آ» با فیلم «بد لندز» عنوان کرد: از چنین مقایسه‌ای خوشحالم زیرا خودم فیلم «بد لندز» را بسیار دوست دارم اما فکر می‌کنم مقایسه این دو فیلم چندان متناسب با زبان سینمایی نیست.

این سینماگر ایتالیایی درباره میزان نزدیک بودن فضای فیلم‌هایش با آثار میشل هانکه نیز توضیح داد: شاید بتوان شباهت‌هایی بین فیلم‌های من و هانکه از جمله سوژه و تم فیلم پیدا کرد اما برای من این مساله در فیلم‌هایم که شخصیت‌ها چطور خود را معرفی کنند، اهمیت دارد و این موضوع به جایگاه دوربین وابسته است، اما در فیلم‌های هانکه دوربین را به وضوح درک نمی‌کنیم.

اسطوره‌های یونانی تاریخ مصرف ندارند

این فیلمساز با اشاره به استفاده از تراژدی‌ها و اسطوره‌های یونانی در آثارش عنوان کرد: این اسطوره‌ها زمان مشخصی ندارند و همچنان در روابط انسانی دیده می‌شوند و حضور دارند. وقتی شخصیتی را به شیوه‌ای اغراق شده در یک فیلم به تصویر می‌کشید، در واقع تجربه‌ای از درک خود را با آنها در میان می‌گذارید و این بسیار ارزشمند است.

وی با اشاره به ویژگی‌های مشترک فیلم‌هایش عنوان کرد: فیلم‌های من برگرفته از اتفاقات اجتماعی بعضا شوکه‌کننده است. همچنین طرز فکر آدم‌ها زمانی که به خاطر شرایط محیطی، مجبور به تعریف جدیدی از خود هستند، برایم مهم است، البته فیلم‌های من همگی کاملا برگرفته از واقعیت نیستند، بلکه دست کم چیزهایی که دیده‌ام ایده این فیلم‌ها را تشکیل داده‌اند.

این مدرس سینما بیان کرد: قصدی بر کمرنگ یا پررنگ کردن واقعیت‌ها در فیلم‌هایم ندارم بلکه می‌خواهم تا جایی که ممکن است، واقعیت اشخاص و ذهنیت آن‌ها را نسبت به مسائل مختلف در آثارم مطرح کنم.

بخش دوم صحبت‌های این فیلمساز ایتالیایی در نشست مطبوعاتی بیشتر به مبحث کارگردانی اختصاص یافت.

فیلمسازان در ابتدای کار با مشکلات زیادی روبرو هستند

پاللائورو با بیان این که کارگردانی زبانی مشترک بین اجزای یک فیلم ایجاد می‌کند، عنوان کرد: برای من در مقام کارگردان سخت‌ترین کار پرداخت نقش‌هاست. برای مثال وقتی فیلمنامه «هانا» را می‌نوشتم، می دانستم که شارلوت رمپلینگ قرار است در این فیلم بازی کند و به ویژگی‌های او در حین نگارش متن توجه داشتم.

وی در پاسخ به این که آیا استفاده از ستاره‌های سینما برای ایفای نقش‌های معمولی از جمله حضور شارلوت رمپلینگ در فیلم «هانا» مسئله‌ساز است یا نه، توضیح داد: قبل از شروع کار با او به توانایی‌هایش باور داشتم. اولین بار بازی این بازیگر را در 15 سالگی بر پرده سینما دیدم و از همان روز تصمیم گرفتم که روزی یک فیلم بسازم و خانم شارلوت در آن بازی کند.

 این کارگردان جوان در پاسخ به این که آیا به این گزاره مرسوم اعتقاد دارد که بهترین اثر هر فیلمساز در 40 سالگی ساخته می‌شود، عنوان کرد: امیدوارم اینطور باشد. وقتی یک فرد، فیلمسازی را شروع می‌کند، با مشکلات زیادی مواجه است بنابراین داشتن تجربه‌های زیاد به رفع این مشکلات کمک می‌کند و امیدوارم فیلم بعدی‌ام بهتر از فیلم‌هایی که تاکنون ساخته‌ام، باشد.