سینمای نو > سرویس موسیقی        

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " و اعلام روابط عمومی سی‌ویکمین جشنواره موسیقی فجر ،قطعه بعدی رپرتوار گروه آذربایجانی «سیزه سلام گتیر میشم»بود که با خوانندگی و نواختن قاوان توسط «عاشیق عباس رسول‌زاده» آغاز شد. نکته جالب در اجرای این قطعه این بود که  با نزدیک شدن به پایان کار گروه صدای همخوانی‌ خود را به حداقل  رساند ؛ اما «رسول‌زاده» صدایش را به اوج نزدیک کرد و باعث افزایش هیجان مردم شد.

عاشیق ملکی شاهی» پشت میکروفن رفت و با معرفی اعضای گروه گفت: «ارژنگ اسلامی، چنگیز خان‌زاده به همراه من در گروه «قوپوز» می زنند. فرامرز گلزارفرد «بالابان»، سعید فرجی «ناقارا»، مرتضی شاداب‌فر «تومبا و کاخون»، عباس رسول‌زاده «قاوان» می زند و به همراه من در گروه خوانندگی می کند( تمامی این جملات به زبان آذری پشت میکروفن گفته شد).اردوباد گوز للمه سی قطعه بعدی بود که باید اجرا می شد. بلافاصله بعد از صحبت های ملکی‌شاه، نواختن قطعه آغاز شد و این عاشیق به همراه دو نوازنده دیگر قوپوز کار را شروع کرد. تحریرهای ترکی زیبا که در این بخش مورد استفاده عاشیق ملکی شاه  قرار گرفت، صدای بزرگ مرد موسیقی آذربایجان اقبال آذر را در یادها زنده کرد. علی رغم آغاز آرام و کم تحرک موسیقی این قطعه در پایان محوریت بر روی سازهای ضربی بود و همراهی‌اش با بالابان همجوشی جالبی از دو نوع ساز با دو پیشینه و استفاده مختلف در موسیقی را نشان داد. دو نوازی مرتضی شاداب‌فر با تومبا و فرامرز گلزادفرد با بالابان بخش بعدی برنامه بود که با خروج دیگر اعضای گروه از صحنه آغاز شد. اووشاری،آنا ماهینی و ساری گلین به ترتیب قطعات بعدی این اجرا بودند. دو اجرای ابتدایی در رپرتوار برنامه نوشته شده بود؛ اما در خواست یکی  از حاضران در سالن باعث شد  اعضای گروه ساری گلین را نیز اجرا کنند. در این اجرا خوانش ها به دو بخش عاشیقی و سه گاه آذربایجان تقسیم می شد. سه گاه آذربایجان همان موسیقی مقامی و تنصنیف فلوکلور است. بخش هایی که به روش عاشیق ها خوانده می شد را ملکی شاه خواننده مطرح آذربایجانی می خواند و ترانه ها و نغمه های موجود در سه گاه آذربایجان و موسیقی مقامی و تصنیف را عاشیق عباس  رسول‌زاده به عهده گرفت. ارژنگ اسلامی نوازنده قوپوز نفر بعدی بود که سرپرست گروه از او برای تک‌نوازی دعوت کرد. به این ترتیب گروه صحنه را ترک کردند تا اسلامی کارش را به مخاطبان ارائه دهد. تسلط او به زخمه زنی، شناخت کاملش از ساز قوپوز و سرعت و تکنیک بالای او در پایان این قطعه تشویق همه حاضران را به دنبال داشت. بعد از آن گروه به روی صحنه آمد و با اعلام اینکه اجرای گروه بعدی روی همین صحنه باید انجام شود، آنا ماهینی(قطعه ای درباره مادر) را خواند و بعد از پایان کارش در این بخش  با حاضرین در سالن خداحافظی کرد.