سینمای نو > سرویس موسیقی        

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " ، آنتونیو ری» اجرایش را به «سهراب پورناظری» تقدیم کرد؛ کنسرت ستاره‌ی شناخته شده موسیقی فلامنکو با تک‌نوازی گیتار آغاز شد. او در بخش اول اجرایش در حالی که به تنهایی روی صحنه بود ، توانست نبض موسیقایی مخاطبان را به دست بگیرد و پر شورترین تشویق‌های جشنواره سی و‌ یکم موسیقی فجر را از دست‌های آنها بستاند. او در حالی که بر خلاف انتظار مخاطبان ایرانی کارهای ریتمیک و نه ملودیکی را ارائه می داد در میانه اجرا به زبان فارسی با آنها سلام کرد. پس از گفتن شب بخیر مخاطبان حاضر در سالن تالار وحدت یک‌صدا او را تشویق کردند و وقتی یخشان آب شد با استفاده از تمام واژه‌های اسپانیایی که در ذهن داشتند حس خود به حضور ری در ایران را با او قسمت کردند. زخمه‌های تند و تیز و تا حدودی خشن از مشخصه‌های اجرایی او بود که با در هم آمیختن ضد ضرب‌ها و حرکات تند و تیز دست‌های ری در هم می‌آمیخت و باعث می‌شد پس از به پایان رسیدن هر قطعه تشویق‌های پر شور مخاطبانی که حتی در طبقه سوم تالار وحدت هم تمام صندلی‌ها را پر کرده بودند از آن او شود.

در اجرای تمام قطعات او بیشتر از ارائه یک اجرای ملودیک، توانایی منحصر به فرد خود در ارائه یک نوازندگی تکنیکال و البته پر شور را به رخ می‌کشید و البته حس خود از نوازندگی را به خوبی با مخاطبان قسمت می‌کرد. در بخشی از اجرا وقتی تشویق‌ها بالا گرفت او به زبان اسپانیایی گفت: «این گیتار است که می‌نوازند. منظور او حسی است که در درون ساز قرار دارد. او در بخشی از اجرا از علاقه مردم ایران به موسیقی فلامنکو ابراز شگفتی کرد و در بخش دیگری هم با اشاره به قطعه ای که رنگ و بوی ایرانی داشت گفت این قطعه آلما نام دارد و به معنای رحمی (بخشنده) است. «

او گاه و بیگاه در میانه اجرا ضربات شلاقی خود را بر سر ساز فرود می آورد و حتی در بخشی از اجرا هم آنقدر سریع به سیم‌ها ضرب می‌زد که دستش به بدنه ساز می‌گرفت و از آن صدای یک ساز ریتیمیک به گوش می‌رسید. از بخشی از اجرا به بعد جان فرانسیس کارسلن نوازنده سازهای کوبه‌ای با  ری همراه شد و قطعات ریتم تندتری به خود گرفتند. در بخش‌هایی از اجرا، این دو نوازنده با هم پاس‌کاری‌های سریعی انجام می‌دادند که این بخش از اجرا هم به شدت مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. با پایان یافتن بخش اصلی اجرا و پس از آنکه ری و کارسلن صحنه را ترک کردند، تشویق‌ها ادامه پیدا کرد و کارسلن به تنهایی به روی صحنه آمد و به تک‌نوازی کاخن مشغول شد. با وجود آنکه مردم از این اجرا به شعف آمده بودند اما آنقدر تشویق هایشان را ادامه دادند تا خود ری دوباره ری صحنه آمد و دوبار برایشان بیز اجرا کرد