سینمای نو > سرویس سینما

11 روز 11 فیلم > روز دوم - بمبی که شعله ور نشد

پژمان لشگری پور

برون رفت از فضاهای بسته آپارتمانی به خصوص در چند سال اخیر یکی از مطالبات فراگیر مخاطب و از جمله انتقاداتی بود که همه نویسندگان و کارشناسان نسبت به تولیدات سینمای ایران داشتند، اما امسال در یک نگاه اجمالی به فهرست فیلم های جشنواره سی و ششم این بارقه شکل گرفته که حلقه و حصار بسته سینمای ایران باز خواهد شد و به اصطلاح سینمایی ها، سینمای ایران حداقل به لحاظ فرمیک دارای عمق میدان و وسعت نظری شده که دیگر تهران امروز را فقط در برنمی گیرد.

دومین ساخته پیمان معادی فیلمنامه نویس و بازیگر نام اشنای سینمای ایران یعنی "بمب یک عاشقانه ساده" از جمله این فیلم هاست که با دستمایه قرار دادن سال 66 و بحث بمباران شهرها و بحران امتحانات مدارس، فضای نوستالژیک و کمتر دیده شده ای را در معرض تماشای مخاطبین خود می گذارد، اما مع الاسف تمرکز ویژه معادی در بازسازی آن مقطع در صحنه و لباس و روابط آدم ها اگر چه بدون نقص وتمام عیار هم درنیامده و بعضاً اشکالات مشهودی هم در پاره ای از صحنه ها دارد، اما مهمتر از آن غافل شدن فیلمساز از تمرکز به یک داستان مرکزی و پرداخت آن در کنار سایر ریز موقعیت های فرعی است که اصولاً می بایست نقش مکمل را در بدنه روایی اصلی فیلم بازی کند، از این رو در فیلم "بمب،یك داستان عاشقانه" با خرده پیرنگ هایی پرشمار اما کم اثر مواجهیم، نکته ای که از قضا كاملاً در فیلم " شعله ور" حمید نعمت ا...نیز  علی رغم انتخاب یک فضا و لوکیشن جذاب به چشم می خورد و فیلم را به ورطه اوج کم اثری برده است.

"بمب، یك داستان عاشقانه" با وجود نقص بزرگ برشمرده ، به علت تأکید فیلمساز به نوستالژی های دهه شصت و موسیقی گیرا و کارآمدش دارای حس های لطیفی برای میانسالان امروز است.