سینمای نو > سرویس سینما    

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " و به نقل از ستاد خبری جشنواره فیلم فجر، در این نشست که روح‌الله حجازی (کارگردان)، پیمان شادمانفر (مدیر فیلمبرداری)، ساعد سهیلی، سیدعلیرضا میرسالاری، مروارید کاشیان و ژیلا دانی (بازیگر)، کارن همایون‌فر (آهنگساز)، عباس عباسی (چهره پرداز)، بهادر حسین زاده (طراح صحنه)، رضا شهبازی (تدوینگر)، امیر حسین قاسمی (صداگذار) و...  حضور داشتند، روح‌الله حجازی در پاسخ به این سوال که چرا فیلم‌هایش پایان باز دارد، گفت: این فیلم‌ام کاملا پایانش مشخص است و بیش از این نمی‌توانستیم توضیحی بدهم.

ساعد سهیلی گفت: این فیلمنامه وقتی به دستم رسید، خیلی جذاب بود. شخصیت پدری  که همسرش بزرگ‌تر از خودش است؛ برایم واقعا هیجان‌انگیز بود.

حجازی درباره این فیلم خاطرنشان کرد: متاسفانه در سینمای ما، خیلی کمتر به سمت ساختن فیلمی با موضوع کودک‌آزاری، می‌روند و معمولا کارگردان‌ها ریسک نمی‌کنند. مشکلی که در ساخت فیلم‌هایی با چنین موضوعی وجود دارد، ممیزی است. ضمن اینکه نمی‌توان برخی از مسائل را مطرح کرد. فیلمساز باید تلاش کند به زبانی برسد که به مشکل برخورد نکند و در عین حال بتواند موضوع مورد بحث را مطرح کند.  سعی کردم مسئله تجاوز در این فیلم در سطح نماند. کودک بازیگر ما از بین بیش از 200 بچه انتخاب شد. کار با بچه خیلی سخت است من سر کار با بچه سر و کله می‌زدم و وقتی هم به خانه می‌رفتم با بچه خودم سر و کله می‌زدم. برخی صحنه‌ها البته مثل سکانس حمام کلک است و بعدا روی آن صدا گذاری شد.

حجازی در واکنش به این که چرا فیلم‌هایش با این که موضوعی جدی دارند؛ در لحظه‌هایی کمیک می‌شوند، گفت: به نظرم صحنه‌هایی که باعث خنده مخاطب می‌شود، به خاطر هم‌ذات‌پنداری مخاطب است؛ چون جنس آن‌ها شبیه به لحظاتی از زندگی همه ما است و ما تجربه این لحظات را داریم؛ وگرنه من برخی از دیالوگ‌ها را برای خنداندن مخاطب در فیلم قرار نداده‌ام. در واقع این خنده مخاطب به‌خاطر آشنایی و نزدیکی‌ست که با موقعیت‌ها دارد.

او گفت: من بچه دارم و یک سکانس از فیلم، دیالوگ‌هایی‌ست که عینا میان من و فرزندم اتفاق افتاده است. در سینمای ما کمتر سراغ این طور مسائل می‌روند، شاید به خاطر این است که ممیزی می‌شود. درواقع فیلمساز باید به یک زبانی برسد که بتواند به‌راحتی صحبت کند. من در ابتدا این فیلم را با ایده‌ای شروع کردم که یک بچه می‌خواهد خودش را از بلندی پرت کند و مادر فکر می‌کند چرا یک بچه به چنین فکری می‌افتد. سعی کردم مسئله آزار جنسی را در سطح نبینم و به شکل دیگری به آن بپردازم.

پیمان شادمانفر مدیر فیلمبرداری فیلم،  در مورد تفاوت کارش در فیلم آخر هومن سیدی و «اتاق تاریک» گفت: در فیلم «مغزهای کوچک زنگ‌زده» ما دوربین مستند می‌خواستیم اما اینجا به یک دوربین ساکن نیاز داشتیم. محتوای این دو فیلم هم کاملا متفاوت بود و واقعا فیلمبرداری این کار بسیار دشوار بود.

حجازی در واکنش به پرسش خبرنگار مشرق نیوز گفت: من تشکر می کنم از رسانه‌هایی که یک زمان تلاش می‌کردند مضمون فیلم‌ها را نقد کنند. خدا را شکر این رسانه‌ها جدیدا تصمیم گرفته‌اند تکنیک فیلم‌ها را بکوبند. مشکل این نوع رسانه‌ها این است که با مردم فاصله دارند . شما می‌گویید فیلم‌هایم خسته کننده است اما وقتی به اکران فیلم‌ها دقت کنید متوجه خواهید شد که مخاطبان از فیلم‌هایم استقبال می‌کنند.

این کارگردان در ادامه گفت: چندی پیش نقدی منتشر شد که مشرق و سینماپرس و تسنیم نشر دادند. جالب است که شخص از اسم مستعار استفاده کرده است! اول؛ باید کمی شجاعت داشته باشید و دوم این که من شرمم می‌آید که از واژه‌های استفاده شده بگویم. امیدوارم کمی احترام قلم را نگه دارید. می‌گویید فیلم‌ام ارزش نقد ندارد ولی شش صفحه می‌نویسید و تیتر یک می‌کنید!

او گفت: من همواره از همه نقدهای مثبت استفاده کرده‌ام. با رسانه‌های اصول‌گرا هم مشکلی ندارم، چرا که آنجا نشست داشتم و مصاحبه کردم. مسئله من با نقدهایی است که جهت‌دار هستند و بی‌حرمتی می‌کنند.