سینمای نو > سرویس سینما    

یادداشت های پراکنده ساکن قدیمی سینمای رسانه ها

روز هشتم : غبار روبی از تاریخ

پژمان لشكری پور

در واکاوی آثار مربوط به انقلاب اسلامی و به عبارتی تاریخ نگاری نه چندان دور از وقایع معاصر آنچه جلب نظر می نماید حلقه های مفقوده ای است که با توجه به کمیت پایین آثار مربوط به این حوزه ، گویی که تقریباً زیر غبار زمان و حجم متراکم پدیده ها و پیشامدهای اجتماعی ما مدفون شده اند و نشانی از آنها نیست.

وقوع جنگ تحمیلی به فاصله ۱۸ ماه از پیروزی انقلاب اسلامی ،تمامی توجهات را البته به حق به سوی خود جلب نمود .در حوزه سینما آثار اولیه در این موضوع که البته عمدتاً تهییجی و تبلیغاتی بودند و چه آثار بعدی که با توجه به ابعاد مهم و پیچیده جنگ تحمیلی به زوایای پنهان دفاع مقدس می پرداختند ،فراموشی نسبت به برخی وقایع سال های پایانی دهه پنجاه و ابتدایی دهه شصت را مضاعف ساخت.

گسترش شبکه های ماهواره ای فارسی زبان و فضای مجازی و ضریب القای خبری این رسانه ها بر روی آن مسایل فراموش شده،مجال و فرصتی را برای سینما و سینماگران به وجود آورده که مجدداً سرکی به این بخش از تاریخ بکشند و به اصطلاح از آن غبارروبی نمایند.خوشبختانه در این رجوع دو امر مبارک قابل مشاهده است.

نخست کیفیت قابل قبول آین فیلم ها همچون "ایستاده در غبار" ، "ماجرای نیمروز۱ و۲" و امسال فیلم خوب "لباس شخصی" و دوم معرفی نسل جدید و جوان که خود را به وسیله این آثار به سینمای ایران معرفی کردند.

تأكید دوباره در این باب ضروری است که کثرت و تکرار فیلمسازی در این عرصه دشوار مورد نیاز و لازمه رسیدن به روشنگری و ارتباط با مخاطب و اثر گذاری مؤثر است

 و از آنجایی كه معمولاً زحمت سرمایه گذاری و تولید این فیلم ها با نهادهای عمومی همچون سازمان اوج و بنیاد فارابی و حوزه هنری است، تشویق و ترغیب آنها از سوی نهادهای بالادستی ضروری است،

بدیهی است جشنواره فیلم فجر نقش مؤثری در شکوفایی این فیلم ها خواهد داشت،کم مهری هیئت انتخاب و مدیریت جشنواره در عدم گزینش فیلم " لباس شخصی" برای بخش سودای سیمرغ متأسفانه واکنشی معکوس به این فرآیند است.