سینمای نو> سرویس تئاتر
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی "سینمای نو" و به نقل از روابط عمومی شانزدهمین دوره هفته بزرگ داشت تئاتر؛ در ابتدای این نشست، پیمان شیخی مجری مراسم؛ اظهار داشت: ادل لاراکی حدود سی سال است که در سندیکای تئاتر، سینما و تلویزیون آلمان مشغول به کار است و پیش تر در زمینه حرکت و حرکات موزون بر روی صحنه تئاتر کار میکردند.
ادل لاراکی، در خصوص جدی بودن کار سندیکایی در کشور آلمان اظهار داشت: من ابتدا باید بگویم که از تبادل فرهنگی ایران و آلمان خیلی خوشحالم، باید بگویم که ما دو سال دیگر جشن صد و پنجاه سالگی سندیکایمان را برگزار خواهیم کرد، در واقع این سندیکا دو جنگ جهانی و یک حمله فاشیستی را پشت سر گذاشته است.
وی ادامه داد: قانون های ما باعث میشود کسانی که در تئاتر کار میکنند مریض نشوند و توازنی میان کار حرفه ای و زندگی شخصی شان برقرار شود و بتوانند با درآمدشان زندگی شرافتمندانه ای داشته باشند.
لاراکی گفت: ما در قسمت سیاسی مطالبه های خود را برای تامین مالی تئاتر بیان میکنیم و سعی میکنیم زمینه علاقه به تئاتر را از کودکی برای بچه هامان فراهم آوریم و تلاش میکنیم که دولت را به این سمت ببریم که همه اقشار جامعه بتوانند از تئاتر استفاده کنند و توجهی نداریم که در حال حاضر شرایط در آلمان خوب است ما هر روز این مبارزه را ادامه میدهیم و توقف نخواهیم کرد.
لاراکی درخصوص این که سندیکا برای آشنایی بچه ها با تئاتر چه فعالیت هایی پیش میگیرد، گفت: وظیفه ما به عنوان سندیکا این است که دولت را به سمتی پیش ببریم که هزینه های لازم برای کودکان را بپردازند و تئاتر مشکلی به لحاظ بودجه نداشته باشند و ما به عنوان سندیکای مرکزی از سندیکا های محلی گزارش میگیریم و به بررسی مشکلات و ارائه راهحل برای آن ها میپردازیم.
وی ادامه داد: ما بررسی میکنیم که چه مطالباتی از دولت، باعث پیشرفت اوضاع تئاتر خواهد شد و ما به این مسئله توجه داریم که همه فعالان در این حرفه از حقوق کافی برخوردار باشند.
وی در پاسخ به این سوال که چگونه سندیکا احتمال مریض شدن بازیگر را کم میکند، گفت: یکی در زمینه ساعت کاری است چرا که بازیگر به استراحت لازم نیاز دارد و دیگر این که بر اساس هر فردی سندیکا تعیین میکند که فشار کار تا چه حدی برای بازیگر مجاز است و دیگر این که سندیکا به این مسئله دقت میکند که بین تمرین ها باید چه قدر استراحت داشته باشد و مدت زمان هر تمرین چه قدر است و این نکته اهمیت زیادی دارد.
لاراکی گفت: ما به امنیت محل کار هم توجه داریم و دقت میکنیم که در دکور های تئاترمان از مواد شیمیایی و سمی استفاده نکنیم و قبل از شروع تمرین های هر نمایشنامه همه این مسائل بررسی می شود تا همه چیز به بهترین نحو اتفاق بیفتد.
این معاون سندیکا، در خصوص کار وزارت فرهنگ برای تئاتر اظهار داشت: وزارت فرهنگ و هنر در آلمان وزارت کوچکی است و فقط مسئول تامین بودجه مسائل فرهنگی بین المللی است و یا به برگزاری جشن های خیلی بزرگ می پردازد و تنها ده درصد بودجه را دولت مرکزی تامین میکند.
لاراکی در خصوص مشکلات و معضلاتی که در سندیکای تئاتر آلمان وجود دارد، گفت: ما به صورت مداوم با مشکلات مختلفی دست و پنجه نرم میکنیم چراکه تنها سندیکایی که درست عمل نکند با مشکلی مواجه نمیشود، برای مثال در تئاتر آلمان، بازیگران حلقه کوچکی در نمایش هستند و ما تلاش میکنیم که به این هنرمندان بیشتر ارج نهاده شود و مثل عروسکی خیمه شب بازی نباشند و بتوانند نظرات خود را بیان کنند.
وی در خصوص مخاطبان تئاتر آلمان، گفت: هرم جمعیتی در آلمان به این صورت است که قشر میانسال در آلمان بیشتر از جوانان است و امروزه با پیشرفت تکنولوژی جوانان آلمانی نیاز های رسانه ای دیگری دارند و بیشتر مخاطبان ما را افراد سالخورده تشکیل میدهند، البته ما سعی داریم با ارائه راهکار هایی جوانان را هم به سمت تئاتر بیاوریم.
لاراکی در پاسخ به این سوال که با توجه به این که کشور آلمان مدت طولانی را درگیر جنگ و بازسازی های پس ار آن بود، چگونه توانسنه به ساز و کار صنفی دست یابد گفت: ما بعد از جنگ جهانی دوم همه گذشته را پشت سر گذاشتیم و از ابتدا شروع کردیم و خیلی به هنر توجه شد تا راهی باشد بر این که آلمان دوباره درگیر فاشیسم نشود.
لاراکی اظهار داشت: در قانون اساسی جدید آلمان که در سال ۱۹۴۹ تصویب شد، ذکر شد که دولت حق دخالت در سندیکا ها را ندارد و دادگاه ها مسئول نظارت به این موضوع هستند و تصمیم گیری در بخش هنری به استان ها واگذار شد تا دولت نتواند از هنر به عنوان دستاویزی برای تبلیغات استفاده کند و به این وسیله تئاتر توانسته استقلال خود را حفظ کند.
لاراکی گفت: زمانی که سندیکا تئاتر در آلمان شکل گرفت زمانی بود که گوته هفتاد و پنج سال سن داشت و به عنوان مدیر تئاتر کار میکرد، او اسم سندیکای ما را انجمن دوستی کسانی که در هنر صحنه کار میکنند گذاشت و اولین اقدامشان این بود که هنرمندان بازنشسته بتوانند حقوق بازنشستگی بگیرند، سندیکای آلمان در سال ۱۸۷۱ تشکیل شد و افتتاح سندیکای آلمان نیز به همان سال بر میگردد و این روند طولانی شد چون در آن زمان اینترنت و رسانه های جمعی وجود نداشتند.
بهبودی فر گفت: سندیکا به هیچ عنوان در کار رییس تئاتر دخالت نمیکند و همه تصمیمات مربوط به اجرا نمایش ها در تیمی که رییس تئاتر دارد اتفاق میافتد.
وی در خصوص نقش دراماتورژ در آلمان گفت: حلقه وصل بازیگر، کارگردان و تئاتر است و وظیفه اش برقراری توازن میان بازیگران، کارگردان و رییس تئاتر است.
لاراکی در پایان درخصوص موزه تئاتر گفت: در این موزه از هرچیزی که مربوط به تئاتر باشد نگاه داری می شود برای مثال حتی نقدهایی هم که درباره نمایش ها نوشته شده است در موزه تئاتر نگاه داری میشود.
شانزدهمین دوره هفته بزرگداشت تئاتر، به دبیری محمودرضا رحیمی و با حمایت مالی بانک گردشگری از هفتم تا چهاردهم اردیبهشت برپاست.