جمعه ١٠ فروردين ١٤٠٣



  چاپ        ارسال به دوست

در پنجمین روز از هفته بزرگداشت تئاتر:

نشست کانون نمایشنامه‌نویسان برگزار شد

سینمای نو> سرویس تئاتر>مهیار جوادیفر

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی "سینمای نو" ؛ نشست کانون نمایشنامه‌نویسان و مترجمان خانه تئاتر، چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت ۹۸ با حضور محمدرضا خاکی، محمد امیر یاراحمدی، حمیدرضا نعیمی، سلما سلامتی، اصغر نوری، علی عابدی و جمعی از هیات مدیره و اعضای کانون نویسندگان و مترجمان خانه تئاتر در سالن شاهین سرکسیان عمارت تئاتر برگزار شد.

به نظریات راهبردی در تئاتر ایران نیاز داریم

در ابتدای این نشست که بدون سخنران برگزار شد، محمد امیر یار احمدی رییس کانون نمایشنامه نویسان، اظهار داشت: نمایش‌نامه نویس باید با گروهی فعال و پویا همکاری داشته باشد تا کارش به ثمر بنشیند و به نظریات راهبردی نیاز دارد، اما وقتی به تئاتر ایران می‌نگرم به عدم وجود نظریه راهبردی پی می‌برم و در چنین شرایطی نمی‌توان جایگاه نمایشنامه نویس را مشخص کرد.

وی ادامه داد: ما باید بحران ها را با نظریات راهبردی حل کنیم در حالی که چنین چیزی وجود ندارد.

نمایشنامه نویسی کاری خلاقه است

محمدرضا خاکی در پاسخ به این سوال که با توجه به شرایط حال حاضر تئاتر، جایگاه نمایشنامه نویس کجا است، عنوان کرد: نمایشنامه نویسی کاری خلاقه است در حالی که ما مدرسه برای ادبیات نمایشی داریم و همه آن ها موظفند که برای پایان نامه خود، نمایشنامه ای بنویسند، که این اتفاقی بسیار آسیب زننده است و من اعتقاد دارم کسانی که این کار را کردند، معنا تئاتر و نمایشنامه نویسی را نمی‌دانند.

وی ادامه داد: هر سال دو هزار نفر دانشجوی تئاتر از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند در حالی که هیچ جای دنیا چنین اتفاقی نمی‌افتد و این قضیه یکی از مسئله های مهم تئاتر به حساب می‌آید.

خاکی در خصوص گروه های تئاتری گفت: گروه تئاتری در شرایط امروز ایران به هیچ وجه قابل تشکیل نیست، چرا که صنف های تئاتری اجازه نمی‌دهند و این به خاطر این است که حتی جایی برای ارائه به این گروه ها نیز داده نمی‌شود و سالن استانداردی برای اجرا نمایش ها وجود ندارد.

در ادامه یکی از حاضران به صحبت های رضا خاکی اعتراض کرد و گفت: من دانشجوی شما بودم و ادبیات نمایشی خواندم، اگر اعتقاد شما بر این است که برای نمایشنامه نویسی نباید در دانشگاه تحصیل کرد، پس چرا شما به تدریس این رشته پرداختید.

که در پی این اعتراض و صحبت‌های پیش آمده، در نهایت محمدرضا خاکی سالن نشست را ترک کرد.

به واسطه اسم نمایشنامه نویس سالن تئاتر پر نمی‌شود

در ادامه علی عابدی اظهار داشت: من نمایشنامه را می‌نویسم که اجرا کنم و در سال های اخیر هم کمتر دیدم که نویسنده‌ها دغدغه کارگردانی اثر خود را نداشته باشند؛ این نکته نیز قابل ذکر است که من هیچ گاه ندیدم به واسطه اسم یک نمایشنامه نویس، سالن نمایش پر شود و برای همین من نمایشنامه را می‌نویسم که خودم کارگردانی آن را بر عهده بگیرم که نمایشنامه ام به سرنوشتی نامعلوم دچار نشود.

در ایران نمایشنامه نویسان زود به مرگ هنری می‌رسند

در ادامه نشست حمیدرضا نعیمی اظهار داشت: امروزه هنرمندان ما به هم کمک نمی‌کنند و کار هم را نقد می‌کنند به یاد می‌آورم که روزی کارگردانی به من با افتخار گفت که تئاتر نمی‌بیند.

وی ادامه داد: در این چند دهه هیچ وقت اتفاق قابل دفاعی در نمایشنامه نویسی اتفاق نیفتاده است، وحشت من از این است که امروزه نمایشنامه نویسان ایران در پنجاه سالگی مرگ هنریشان فرا می‌رسد، من نمی‌فهمم چرا در ایران زمانی که باید شاهکار ادبی یک نویسنده خلق شود، او دچار مرگ هنری می‌شود.

نعیمی گفت: وقتی هنر یک نویسنده را له می‌کنیم، مرگ هنری او فرا خواهد رسید نمونه اش را در ادبیات روس می‌توان دید که بعد از استالین هیچ نمایشنامه ای خوبی در آن کشور چاپ نشد.

وی ادامه داد: نمایشنامه بومی نوشتن در ایران از سخت ترین کارها است و مجوز گرفتن برای کارهای بومی پستی و بلندی زیادی دارد، یادم می آید زمانی که نمایشنامه «شرق دور شرق نزدیک» را نوشتم، به من گفتند این نمایشنامه اعدام دارد و من برای همین نمایشنامه در جشنواره تئاتر فجر جایزه گرفتم، چگونه همچین چیزی اتفاق می‌افتد.

وظیفه صنف در نمایشنامه نویسی مهم است

قربان‌زاده اظهار داشت: وظیفه صنف در حوزه نمایشنامه نویسی مهم است، چرا که صنف باید تلاش کند با دادن خوراک به نمایشنامه نویس، هنر نویسنده را حفظ کند.

سانسور از مسائل اصلی ما است

سپس محمودرضا رحیمی اظهار داشت: محمد امیر یار احمدی به من گفت که درد مردم ما به قدری زیاد شده که من نمایشنامه نویس نمی‌توانم دیگر بنویسم.

وی ادامه داد: ایشان به من گفت من نمی‌توانم برای کسی بنویسم چرا که مخاطب من مردمی هستند که درگیر سیل هستند.

رحیمی گفت: یکی از اساسی ترین مسائل ما، سانسور است و نظر دادن افرادی که از هنر هیچ علمی ندارد، ما تا کنون یک وزیر هنرمند نداشته ایم.

رحیمی گفت: به نظر من تنها راه چاره ما احیا گروه های تئاتری است.

نباید برای شرایط خاص نوشت

یاراحمدی گفت: ما امروز برای شرایط خاصی می‌نویسیم و این با تئاتر تناسبی ندارد، چرا که این گونه تئاتر که ما پیش گرفتیم مقطع زمانی دارد و خیلی حیف است که عمر مان را می‌گذاریم برای کاری که با اولین تحول اجتماعی از بین خواهد رفت.

تئاتر باید وارد سبد کالا مردم شود

در ادامه صیفی اظهار داشت: مسئله خیلی مهم این است که ما با هم گفت و گو نداریم و همیشه اصلی ترین معضلاتمان امنیت نمایشنامه نویسی و سانسور متن هایمان است، با تکرار این موارد ما به آرمان خود دست پیدا نمی‌کنیم بلکه به نظر من این روزها فقدان فرضیه و نظریه پردازی داریم و باید در قالب یک سمینار علمی به تعریف این نظریه ها و کاربردی ساختن آن ها بپردازیم.

صیفی گفت: تئاتر باید وارد سبد کالای مردم جامعه شود و به این طریق ما هم به عنوان اهالی این صنف می‌توانیم به مطالبات خود برسیم.

تئاتر تلقی زندگی کردن است

خاکی که دوباره به سالن بازگشت، در پایان اظهار داشت: من امیدوارم خانه تئاتر برنامه روزانه خود را ثبت کند و فکر می‌کنم باید همدیگر را بیشتر ببینیم و با هم حرف بزنیم تا ببینیم چگونه می‌شود به تئاتر رسید، چون تئاتر یک رویا و یک تلقی برای زندگی کردن است.

شانزدهمین دوره «هفته بزرگداشت تئاتر»، به دبیری محمودرضا رحیمی و با حمایت مالی بانک گردشگری از هفتم تا پانزدهم اردیبهشت ماه سال جاری برپاست.



١٨:١٠ - پنج شنبه ١٢ ارديبهشت ١٣٩٨    /    شماره : ٧٧٧١٧    /    تعداد نمایش : ٩٧٣







سالن های نمایش


فیلم و صدا

سایر رسانه ها

گالری عکس

دارای مجوز شماره 89.25738

از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی


پیوندها

سینمای نو را دنبال کنید

کلیه حقوق این سایت برای سینمای نو محفوظ و استفاده از مطالب آن با ذکر کامل نام منبع مجاز است